Ondanks onze goede voornemens lukte het ons niet om op tijd wakker te worden - pas rond 11 werden we echt wakker. In plaats van een zon overgoten Tokyo, regende het flink. Gelukkig had Luis grote doorzichtige plastic paraplu's hangen die we konden lenen. We konden elk door ons privé doorzichtig dakje mooi de hoog torende flats zien en we hoorde de regen er zachtjes op spetteren.

Doordat we gisteren al een beetje de buurt hadden verkend, liepen we nu zonder enige moeite naar het metrostation. Voordat we de metro in stapten, dronken we een espresso en knabbelden we lekkere broodjes weg. Het cafeetje was een mooie mix van Japans en Europees. Boven was een restaurant met wijn en sake en allerlei maaltijden en beneden een ontbijt/lunch barretje met allemaal hippe locals.

Pas wat later in de middag begon onze tijd in Tokyo echt. Tim nam me mee naar Akihabara, het elektronisch walhalla van elke game nerd. Een buurt vol tl reclames zoals je ze ook wel kent van Times Square, maar dan voornamelijk gerelateerd aan games, manga (soort Japanse strip), erotica (getekend) en allerlei elektronica zoals computers, laptops, muziek, dvd's, kabeltjes, snoertjes, speakers, noem maar op. Ook waren er zogenaamde Maidreaming. Meisjes stonden op straat gekleed als jonge schoolmeisjes in korte rokjes met petticoats eronder, heel sexy. Alle andere vrouwen op straat werden genegeerd, maar de mannen kregen mooie roze foldertjes in de hand gedrukt. Met hoge stemmetjes werd verzocht om toch echt naar het cafe te komen want "we do food magic, yes, so special..." hihihi met de hand voor de mond, oh zo koket. Om de paar meter stond er weer zo'n meisje te lonken, wees ze naar een gangetje achteraf, trappen op of liften in, vaak naar een hogere verdieping waar er dan een toneelstukje werd opgevoerd van sexy, kinderachtige koketterende meisjes die op speelse wijze je eten naar je komen brengen. Bestelde je de 'special' dan kwam je in aanmerking voor food magic of zelfs een dansje.

's Middags gingen we met de Yamanote lijn, een soort cirkel trein rond het centrum, op weg naar Shibuya Station. Hier zijn de beroemde zebrapaden. Of de voetgangers steken over óf de auto's. Helaas regende het 's middags waardoor de overstekende menigte een zee van paraplu's werd, maar nog steeds was het bijzonder om van bovenaf te bekijken. Starbucks had natuurlijk weer een prime spot te pakken, met een grote glazen pui en zitplaatsen op de eerste verdieping. We hadden uitzicht over het gehele kruispunt en toen we later naar beneden liepen, stond een wat aparte mevrouw zich zingend in de regen te wassen met douchecrème.