Gelukkig terug in Jeruzalem...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Yara
04 Augustus 2008 | Israel, Haifa
Het is zaterdagavond en het einde van de Shabbat. Door de straten van Jeruzalem lopen mannen in gouden zijden jurken met bonten tulbanden op en jonge jongens in zwarte pakken, de mannen lijken eerder naar een feest ge gaan dan de jongens in hun zwarte pak.
In plaats van een hele dag in Jeruzalem door te brengen gaan we naar de dode zee. Jeruzalem ligt tegen een berg aan en als je door een tunnel door de berg heenrijdt ben je gelijk in de woestijn. Kale heuvels in oranje kleurschakeringen met hier en daar wat geitjes en bedoeïense herders. De bedoeïenen wonen in kale tenten gemaakt van stokken en losse flappen. Door de open structuren zie je alles maar ook niets. Geen enkel meubelstuk, matrasje of potje te zien. Totale kaalslag, kale tenten, heuvels maar vast geen kaal leven, ook al wilde onze tourguide ons dat wel doen geloven.
In mijn fantasie was de woestijn een golvende zee van zand zonder einde, maar deze werkelijkheid was anders. Brokken steen, hoge zandgebergtes en lage opstapelingen van lijmsteen, de woestijn was eerst de bodem van de dode zee, maar de zee droogt langzaamaan steeds meer op en laat een buitenaardse wereld achter. Opeens doemde in de verte een blauwe zee op, hij vonkelde en lonkte en zag er verkoelend uit.
Maar voordat we mochten drijven, gingen we eerst de Masada bekijken. Het oude fort van Herodus. Veel was er niet van over, een hele hoop stenen, wat halve torens, muurtjes en gebouwen. Het paleis is vast prachtig geweest in zijn gloriedagen, maar ik had het gevoel dat als er te hard tegen een steen werd geschopt het dan zo uiteen zou vallen. Met een kabelkarretje gingen we de berg op en af, want alleen gekken zouden in de brandende zon het slangenpad naar boven en beneden volgen. Een smal stoffig paadje, zigzaggend naar beneden, nergens schaduw, alleen maar stof en hitte.
Eindelijk werden we naar de dode zee vervoerd, wat er eerst zo fijn uitzag bleek teleurstellend. Het was een prachtige plek, het water zag er prachtig uit, maar zodra je je teen erin doopte bleek dat het niet koel maar lauw was. En het prikte, duizend naaldenprikjes in je vel. Tanden op elkaar en doorzetten, opeens dreef ik – gedragen op duizend naalden. Om de ervaring compleet te maken ook de helende modder opgesmeerd, het was leuk om mee te maken, maar ik zwem liever in een koele zee.
’s Avonds waren we terug in Jeruzalem, de stad voelde anders dan de vorige keer. Maar evengoed voelde de stad nog erg gespannen en de mensen ook. Om aan de spanning te ontsnappen zijn we de nieuwe buurt ingelopen en hebben we naar mensen gekeken in een voetgangersgebied. Iedereen loopt door deze straat, bewoners, toeristen, soldaten – alles door elkaar en iedereen viert feest omdat het avond is. Er wordt muziek gemaakt en gedanst op straat, er lopen venters rond met rotzooi en de terrasjes zitten vol.
In plaats van een hele dag in Jeruzalem door te brengen gaan we naar de dode zee. Jeruzalem ligt tegen een berg aan en als je door een tunnel door de berg heenrijdt ben je gelijk in de woestijn. Kale heuvels in oranje kleurschakeringen met hier en daar wat geitjes en bedoeïense herders. De bedoeïenen wonen in kale tenten gemaakt van stokken en losse flappen. Door de open structuren zie je alles maar ook niets. Geen enkel meubelstuk, matrasje of potje te zien. Totale kaalslag, kale tenten, heuvels maar vast geen kaal leven, ook al wilde onze tourguide ons dat wel doen geloven.
In mijn fantasie was de woestijn een golvende zee van zand zonder einde, maar deze werkelijkheid was anders. Brokken steen, hoge zandgebergtes en lage opstapelingen van lijmsteen, de woestijn was eerst de bodem van de dode zee, maar de zee droogt langzaamaan steeds meer op en laat een buitenaardse wereld achter. Opeens doemde in de verte een blauwe zee op, hij vonkelde en lonkte en zag er verkoelend uit.
Maar voordat we mochten drijven, gingen we eerst de Masada bekijken. Het oude fort van Herodus. Veel was er niet van over, een hele hoop stenen, wat halve torens, muurtjes en gebouwen. Het paleis is vast prachtig geweest in zijn gloriedagen, maar ik had het gevoel dat als er te hard tegen een steen werd geschopt het dan zo uiteen zou vallen. Met een kabelkarretje gingen we de berg op en af, want alleen gekken zouden in de brandende zon het slangenpad naar boven en beneden volgen. Een smal stoffig paadje, zigzaggend naar beneden, nergens schaduw, alleen maar stof en hitte.
Eindelijk werden we naar de dode zee vervoerd, wat er eerst zo fijn uitzag bleek teleurstellend. Het was een prachtige plek, het water zag er prachtig uit, maar zodra je je teen erin doopte bleek dat het niet koel maar lauw was. En het prikte, duizend naaldenprikjes in je vel. Tanden op elkaar en doorzetten, opeens dreef ik – gedragen op duizend naalden. Om de ervaring compleet te maken ook de helende modder opgesmeerd, het was leuk om mee te maken, maar ik zwem liever in een koele zee.
’s Avonds waren we terug in Jeruzalem, de stad voelde anders dan de vorige keer. Maar evengoed voelde de stad nog erg gespannen en de mensen ook. Om aan de spanning te ontsnappen zijn we de nieuwe buurt ingelopen en hebben we naar mensen gekeken in een voetgangersgebied. Iedereen loopt door deze straat, bewoners, toeristen, soldaten – alles door elkaar en iedereen viert feest omdat het avond is. Er wordt muziek gemaakt en gedanst op straat, er lopen venters rond met rotzooi en de terrasjes zitten vol.
-
05 Augustus 2008 - 09:08
Jet:
Hi Yara, wat'n verhaal over de beroving! Vreselijk vervelend, maar je hebt het wel heel geestig opgeschreven! Ik ga nu proberen Wetenschapsfilosofie te leren! (-; -
07 Augustus 2008 - 09:22
Tamara:
Hey Yara! Wat een avonturen! Erg leuk om alles te lezen, je maakt wat mee, leuke, mooie maar ook nare dingen... Je schrijft leuk ik kan me er in verplaatsen, geniet nog maar even van deze bijzondere reis! X Tamara -
07 Augustus 2008 - 12:52
Leila:
hey,
bij sommige stukjes kan ik niet ophouden met lachen,en bij andere springen mij de tranen in mijn ogen.
wat heftig allemaal!
ik hoop dat het je niet teveel van je stuk brengt allemaal.
maar geniet ook!!!!!!
kuzzy leila
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
